20 Kasım 1989 tarihinde onaylanmış ve Türkiye’nin de 1990’da imzaladığı Çocuk Haklarına Dair Sözleşme çocukların fiziksel ve psikolojik durumlarının ve davranışsal özelliklerinin yetişkinlerinden farklı olduğunu ve onlara bu farklılık çerçevesinde yaklaşılması gerektiğini kabul ve beyan eder. Az gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde daha fazla olmak üzere dünyanın pek çok yerinde çocuk hakları ihlalleri yaşanmaktadır. Bu sözleşme ucuz işgücü olarak kullanılan, yasadışı işlerde maşa olarak kullanılan, fuhuş sektörüne alet edilen, okutulmayan, dilendirilen çocukların durumunu olabildiğince düzeltmek ve düzenlemek amacını güder. On sekiz yaşın altındaki bireyleri çocuk olarak tanımlayan sözleşmede bireylerin bu yaşa kadar sahip olduğu vazgeçilmez haklar olduğu kabul edilir. Bu beyan Çocuk Hakları Sözleşmesi’nin ilk maddesidir.
54 maddeden oluşan Çocuk Hakları Sözleşmesi toplam 54 maddeden oluşur. Sözleşmede çocuk haklarının nerede doğdukları ve hangi dili konuştukları fark etmeksizin bütün çocukları kapsadığı ifade edilir. Ayrıca çocuklara yönelik yasa ve uygulamaları çıkaranların öncelikle çocukların yararını gözetmek durumunda olduğu kabul edilir. Devlet çocukların bu haklardan yararlanmasını sağlamakla yükümlü kılınır ve devletin bu doğrultuda çaba gösterirken anne baba başta olmak üzere çocuğun sorumluluğunu üstlenmiş olan kişilerin haklarına da saygılı olacağı beyan edilir. Yaşama hakkının her çocuğun temel hakkı olduğu ve çocukların yaşamını korumanın herkesin öncelikli görevi olduğu ifade edilir. Sözleşmeye göre her çocuk bir isme ve vatandaşlığa sahip olma hakkına sahiptir ve devlet çocuk doğduğunda ismini kaydedip ona bir kimlik vermekle yükümlüdür. Çocukların sağlıklı bir biçimde büyümesi için çocuğa ve annesine doğum öncesi ve sonrası dönemde özel bakım ve koruma sağlanması gerektiği ifade edilir. Çocuk Hakları Bildirgesi çocukların beslenme, barınma, oyun, dinlenme ve tıbbi bakım imkanlarının sağlanması gerektiğini şart koşar.
Sözleşmeyle fiziksel, zihinsel veya sosyal bakımdan özürlü olan çocuklar için de çocuk hakları getirilmiştir; bu durumdaki çocukların tedavi, eğitim ve bakım ihtiyaçları karşılanmalıdır. Çocuklara verilen ismin, vatandaşlık haklarının ve aile bağlarının korunması gerekir; bütün bunlar zor kullanarak değiştirilemez ve alınamaz. Böyle bir durum söz konusu olursa devlet, çocukların elinde bu temel haklarının alınmasına karşı çıkmalıdır. Her çocuk ailesiyle beraber yaşama hakkına sahiptir; anne babanın çocuğa bakamaması halinde çocuğa başka bir bakım sağlanmalı ve böylece bu durumdan zarar görmesi engellenmelidir. Böyle bir durumda her çocuk anne-babasıyla düzenli olarak görüşebilme hakkına sahiptir. Ayrıca devletler anne babası farklı ülkelerde olan çocukların aileleriyle birlikte olabilmeleri için kolaylıklar sağlamalıdır.
Çocukların eksiksiz bir biçimde büyüyüp gelişmelerini, her türlü sağlık sorunları için yardım almalarını, beslenmelerini, boş zamanlarını uygun faaliyetlerle değerlendirmelerini; sonuç itibarıyla bütün yaşamsal gereksinimlerini göz önünde bulundurmak ve gözetmek Çocuk Hakları Sözleşmesi’nin temel amacıdır. On beş yaşından küçük çocukların askere alınmamasını sağlamak, çocukların şu veya bu biçimde ticari meta olarak kullanılmasını engellemek, suç işleyen çocukların topluma kazandırılmasını sağlamak ve çocukların büyüklerin çıkarları için sömürülmesini önlemek de sözleşmede ifade edilen detaylar arasındadır.